Begin 2005 wij besloten wij een levensgezellin voor onze Sint-Bernard teef "Ooch" te zoeken. Daar ik toen al enkele jaren zeker wist, dat onze volgende hond een Leonberger zou worden en ook al een tijd lang zoekend was, vonden wij in Duitsland onze Leonberger. Spijtig genoeg werd "Ooch" in die periode ernstig ziek door slecht werkende nieren en stierf een maand voor Farouche in ons leven kwam.

Hoewel een beetje moeilijk de eerste dagen (de dood van "Ooch" nog vers in het geheugen en dan het nieuwe leven) wist "Farouche" al snel onze harten te veroveren. Er was niet veel keus, omdat zo een kleine puppy natuurlijk veel aandacht nodig heeft. Zindelijk maken, socialisering, puppy-klas en toestel-gewenning. Wij waren al snel bijna alle dagen op stap met ons klein beertje.

Na iets meer dan een jaar doorliep ze het volledige gehoorzaamheidsprogramma en behaalde ze haar sociabiliteitsproef, kort gevold door het gehoorzaamheidsbrevet. In deze discipline is ze tot op heden actief als wedstrijdhond in het debutantenprogramma.

Ook agility was een kolfje naar haar hand, maar toen ze last kreeg van groeipijnen hebben we deze discipline links laten liggen.

Afgelopen zomer kwamen we vervolgens een vereniging op het spoor, waar alle rassen toegelaten zijn voor het beoefenen van waterwerken. Ik kan natuurlijk enkel voor Farouche spreken, maar heb toch stellig de indruk dat de Leonberger hier over aangeboren talenten beschikt.

Eind deze zomer behaalde zij haar eerste (weliswaar niet officieel) brevet, maar daar wordt verder aan gewerkt.

Hoewel niet onze favoriete bezigheid, zijn we ook wel eens van de partij op een tentoonstelling of beter gezegd een clubmatch. Zo waren wij afgelopen jaar van de partij in Salzburg, Neunkirchen en Deinze. In Salzburg en Neunkirchen behaalden we telkens een vierde plaats. Overal kregen wij een U als beoordeling een uitmunted.

Buiten al deze activiteiten kijkt Farouche natuurlijk dagelijks uit naar haar wandelingen. Zij wordt dagelijks drie maal uitgelaten. 's Morgens voor het werk is dit meestal maar kort uitstapje naar een bos in de straat, maar op dagelijkse basis trekken wij hier normaal toch een uur voor uit. De zondag trekken we er steeds een volle dag op uit en dan zijn er natuurlijk nog de bijna-maandelijkse wandelingen met de Leonberger Club Belgium.

Bovenop actief bezig zijn met je hond, komt nog de verzorging, de dierenarts, vakantie, de huisvesting, enz... Onze pups belanden zeker niet ergens achter in de tuin in een hok, maar groeien op in huis en gaan in de mate van het mogelijke overal mee naartoe (ook op vakantie).

Dus... Bezin voor u een hond in huis neemt.